Leo Buscaglia’yı okudugumda ortaokuldaydım. Bana hayata dair çok önemli bir soru sormustu. ‘Sen hayata ne veriyorsun ki ondan ne bekliyorsun?’
Hayat sana olanlar degil, senin onlarla ne yaptıgın aslında… Ve, her zaman seçim senin elinde.
Umutsuzluk yerine heves ve cosku, umursamazlık yerine hareket ve katılım, uyusukluk yerine gelisim, diyor Leo.
Hayatında olanlar ister özel hayatında, ister içinde yasadıgın dünyada olsun, dogrudan ya da dolaylı olarak etkileniyor ol, olanları alıp onlarla ne yaptıgın hayatını belirliyor.
Sadece kendi hikayene kapılıp, kendi duyguların ile ugrasmak degil, içinden geçtiklerinin herkesin içinden geçtigi durumlar, duyguların herkesin yasayabilecegi duygular oldugunu fark etmek.
Bu fark edis ile, hem yalnız olmamanın, seninle aynı duygudan, tecrübeden geçen insanlarla bir bir’lik bulmak, hem de halden anlamak, onlara verebilecegin seyler oldugunu görmek.
Genellikle bir dokunusun, gülümsemenin , nazik bir sözün , dinlemenin , içten bir iltifatın , ya da incelikli bir özenin , insan hayatını dönüstürebilme gücünü küçümsüyoruz, diyor Leo. Ve haklı…
Seçim senin elinde, kendinin ve karsılastıgın herkesin hayatını güzele dogru degistirmek senin elinde. Yeter ki, önemsemenin, gülümsemenin, dinlemenin, güzel, nazik, incelikli sözler söylemenin gücünü küçümseme.
Hayatını ve hayatları degistirme seçimi senin elinde. Ve bunun için yeni yılı beklemen gerekmiyor. Her an bu seçimi yeniden ve yeniden yapabilirsin.
Leo Buscaglia'ya bana ögretmenim oldugu için minnetle...
Nesteren