Erteleyerek kaybettiklerimiz, kaçırdıklarımız üzerine bizi harekete geçmeye davet eden bundan güzel bir şiir yazılmadı bana göre… Satırları okurken kendimizden bir şeyler buluyor, ertelemeyi, kendimizi sürekli meşgul tutarak da yapabileceğimizi fark etmeye davet ediyor. Sevgi duygusunu yaşamaya, kabul etmeye ve vermeye duyduğumuz zorlanmanın altında yatan ihtiyacı ne olabilir? Sevgi, nefes alıp vermek kadar doğal, gündelik ve anlık paylaşılabilir. Onu erişilmez bir yerlere yüceltmek, sadece özel zamanlara paylaşmayı saklamak, tam da Ertelemek aslında. Ertelemenin mahrumiyeti, mahrumiyetin hüznü…
Sevgilerde...
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı. Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı
Behçet Necatigil
Şiiri okuduktan sonra biraz ara vermek ve kendinizle başlasa kalmak isterseniz, sizi anlarım.
Eğer isterseniz, Sevgilerde şiirini Zuhal Olcay’ın sesinden bir şarkı olarak da buradan dinleyebilirsiniz.
Comments